پنج سال پس از شورشی که به کشته شدن معمر قذافی، دیکتاتور لیبی ختم شد اکنون ساکنان پایتخت این کشور جنگ زده با خنده‌ای تلخ از دلتنگی برای دوران وی می‌گویند؛ چرا که دیگر از زندگی روزمره این چنینی‌شان به ستوه آمده‌اند
به نقل از خبرگزاری فرانسه کسانی که این روزها ساکن طرابلس، پایتخت لیبی هستند می‌گویند از قطعی برق، قیمت‌های بالا و کمبود پول همزمان با درگیری رقبای سیاسی و جنگ شبه نظامیان برای کنترل این قدرت نفتی خسته شده‌اند.
فیاض الناس، داروساز ۴۲ ساله با اشاره به بیش از چهار دهه حکومت قذافی می‌گوید: متنفرم که این را بگویم اما زندگی ما در دوران رژیم قبلی بهتر بود.
او ادامه می‌دهد: امروز ما برای گرفتن مقداری از پولمان ساعت‌ها در مقابل بانک‌ها می‌ایستیم و به بانکداری التماس می‌کنیم. همه چیز در حال حاضر نسبت به قبل سه برابر افزایش قیمت داشته است.
در حال حاضر در لیبی یک دولت وفاق ملی تحت حمایت سازمان ملل برای دستیابی به قدرت و اختیار در سراسر کشور با شرایط دست و پنجه نرم می‌کند. در حالی که در شرق آن دولت طبرق که دولت وفاق را به رسمیت نمی‌شناسد قدرت دارد.
روز جمعه دولت وفاق ملی شکست جدیدی را متحمل شد و یکی از دفاتر مهم خود در پایتخت را از دست داد.
بحران و آشوب پس از سقوط قذافی در سال ۲۰۱۱ علاوه بر تمامی این ماجراها به داعش اجازه داده تا در نزدیکی دروازه‌های اروپا به پیشروی‌هایی دست یابد و شهر سرت را اشغال کند.
نیروهای وفادار به دولت وحدت ملی با حمایت هوایی آمریکا پنج ماه است که برای خارج کردن آخرین سربازان داعشی از این مامنشان درگیر جنگ هستند.
در این میان در حالی که نیروهای وفادار دولت وفاق در جنگ علیه داعش ضعیف شده‌اند، نیروهای تحت رهبری خلیفه حفتر، نظامی بحث برانگیز لیبی ماه گذشته توانست کنترل ترمینال‌های کلیدی نفتی به شرق را به دست گرفته وصادرات نفت این کشور از سوی شرکت ملی نفت را از سر بگیرد.
پارلمان شرق لیبی از خلیفه حفتر حمایت می‌کند؛ کسی که خود را ناجی لیبی در مقابل رشد تهدید تروریست‌ها می‌داند اما بسیار تفرقه افکن است. در حالی که ارتش او تقریبا افراط گرایان را از بنغازی، محل تولد خیزش ۲۰۱۱، بیرون رانده است، منتقدان‌اش وی را به تلاش برای رسیدن به یک هدف که آن هم دسیتابی به قدرت برای ایجاد یک دیکتاتوری نظامی جدید است متهم کردند.
محمد الحرج، تحلیل‌گر مسائل لیبی در این باره می‌گوید: لیبیایی‌ها مجبورند میان دو افراط گرا انتخاب کنند؛ یا درگیری با شبه نظامیان و افراط گرایان به عنوان نیروهای برتر یا حکومت نظامی.
وی ادامه می‌دهد: هیچ گزینه متقاعد کننده دیگری در حال حاضر وجود ندارد. این در حالی است که نیروهای حفتر برای خارج کردن افراط گرایان از بنغازی بیش از دو سال جنگیدند در حالی که نیروهای حامی دولت وفاق ملی درگیر نبرد با داعش در سرت بودند.
به گفته مایتا توالدو، کارشناس مسائل لیبی، این نیروهای رقیب ممکن است بخواهند نفوذ خود را در سایر مناطق این کشور افزایش دهند و با مقاومت شدید محلی مواجه شوند.
توالدو می‌گوید: سخت است فکر کنیم که ثبات به زودی به این کشور باز می‌گردد.
آشوب و ناآرامی مداوم همچنین باعث شده تا قاچاقچیان انسان نیز فعالیت‌های خود را درمیان کشورهای حوزه مدیترانه افزایش دهند.
در همین حال لیبی این روزها تبدیل به هسته اصلی حملات تروریستی به کشور همسایه‌اش تونس شده است.
در حالی که برخی از مردم لیبی افسوس می‌خورند که زندگی در دوران قذافی آسان‌تر بود، برخی دیگر تاکید می‌کنند که ناآرامی‌ها در این کشور ریشه در دهه‌ها مدیریت نادرست تحت قدرت این دیکتاتور دارد.
عبدالرحمان عبدالاله نقشه بردار ۳۲ ساله لیبیایی می‌گوید: جنگ امروز لیبی نتیجه منطقی ۴۲ سال نابودی و خرابکاری سیستماتیک است.ایسنا