مداخله نظامی نیروهای انگلیسی در سوریه بسیار تعجب‌برانگیز بود
اجرای این عملیات انگلیس از اقدام آمریکا که مدتی پیش باراک اوباما، رئیس‌جمهور این کشور خبر اعزام بیش از 250 نیروی ویژه به سوریه را اعلام کرد، الگوبرداری شده است
اتخاذ چنین تصمیماتی حکایت از مورد توجه قرار گرفتن اطلاعات غلطی است که اساس حمله به عراق در سال 2003 بود. در آن سال تونی بلر نخست‌وزیر وقت در حمله به کشوری نقش داشت که ابتکار عمل آن تهاجم، در اختیار نومحافظه‌کاران ساکن در واشنگتن بود. تمایل شدید جورج دبلیو بوش رئیس‌جمهور وقت آمریکا و گروه جنگ‌طلب نزدیک به وی برای سرنگونی صدام و بازسازی خاورمیانه متناسب با تمایل خود و ترغیب دولتمردان انگلیسی برای همکاری، باعث گام نهادن بریتانیا در راهی شد که عواقب بسیار دهشتناک و جبران‌ناپذیر در عراق و افغانستان را رقم زد و بسیار بعید است کارشناس منصفی بر این اعتقاد باشند که جنبه مثبت مداخلات نظامی غرب در دهه گذشته بر جنبه‌های منفی آن برتری داشته است. دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلیس (مستعفی) نیز در توجیه مداخلات نظامی در سوریه با ارائه مستندات عوام پسند مدعی است که قدم در راه مطمئن گذاشته است. وی می‌گوید: «از نظر اخلاقی غیرقابل قبول است در این راه دشوار، بار مسئولیت را بر دوش کشورهایی مانند آمریکا و فرانسه بگذاریم.»
هدف کامرون از مداخله نظامی در سوریه نیز در چند مورد خلاصه می‌شود. 1 ـ تلاش برای کاهش نفوذ و از بین بردن گروه داعش، 2 ـ پایان جنگ شهری و انتقال قدرت از بشار اسد به گروه‌های مورد نظر قدرت‌های غربی. به نظر می‌رسد در رابطه با نقش انگلیس در انجام این امور مهم یا بیش از اندازه غلو شده یا موضوع خیلی ساده‌انگارانه تعریف شده است. بمباران‌هایی که توسط مجموعه ائتلاف در سوریه به بهانه مبارزه با گروه‌های تروریستی انجام می‌گیرد بیشتر یک خودنمایی سیاسی است تا یک راهبرد جامع نگر. زیرا در منازعات سیاسی دیوید کامرون مطالبی را مطرح می‌کند که دور از واقیت و گمراه‌کننده است.
نخست‌وزیر از قابلیت منحصر‌به‌فرد موشک‌های هدایت شونده با نام «دقیق‌ترین سلاح‌های هدایت شونده که بشر تاکنون به آن دست پیدا کرده است» بسیار تعریف و تمجید می‌کند که این سلاح‌ها در راه مقابله با داعش به کار برده می‌شود، اما طبق گزارش «ایندیپندنت»، موشک‌های هوشمند بریتانیا تاکنون هیچ داعشی را از بین نبرده است. در مقابل جرمی کوربین رهبر (برکنار شده) حزب کارگر به دلیل نداشتن یک راهبرد منسجم، مخالف مداخله نظامی انگلیس در سوریه است و به هماهنگی کامل با سازمان ملل برای شکست داعش اعتقاد دارد. وعده تجهیز هزاران نیروی رزمی شبه‌نظامی برای حمله زمینی، برگ برنده دیوید کامرون برای حفظ اکثریت پارلمان انگلیس به منظور کسب رای موافق نمایندگان برای مداخله نظامی بود. جرمی کوربین در راس مخالفان مداخله نظامی اظهار کرد: نخست‌وزیر نتوانست دلایل قابل قبولی ارائه کند که چرا نیروی زمینی می‌تواند با پشتیبانی حملات هوایی قلمرو تحت کنترل داعش را بازپس بگیرد.
واقعیت مساله این است که حتی اگر این نیروهای شبه نظامی مورد نظر انگلیس بخوبی تجهیز شوند و تحت آموزش قرار گیرند، اولویت اول این نیروها مبارزه در جهت عزل بشار اسد از قدرت و حفاظت خود از حملات هوایی روسیه و سوریه است. هیچ مدرک معتبری در دست نیست که حکایت از اشتیاق آنها برای مبارزه با داعش باشد. مداخله نظامی غرب در منطقه خاورمیانه بدترین گزینه قابل تصور است و هر دو کشور انگلیس و آمریکا به مداخلات خود کماکان ادامه داده و همچنان با ارائه اطلاعاتی که اعتبارشان زیر سوال بوده و باعث گمراه شدن شهروندان می‌شود، اقدامات ناشایست خود را توجیه می‌کنند.
مترجم: انیسی طهرانی
منبع: میدل ایست مانیتور
