بلندپروازی‌های دولت جدید فرانسه به رهبری “امانوئل ماکرون” ممکن است توازن نیروها در اتحادیه اروپا را برهم زده و فرانسه را به «ژاندارم اروپا» و یک نقش آفرین مهم در عرصه جهانی تبدیل کند
سایت خبری-تحلیلی «راس بالت» روسیه در تحلیلی نوشته است: طرفداران “امانوئل ماکرون” رئیس جمهوری جدید فرانسه توانستند در انتخابات پارلمانی این کشور به پیروزی بزرگی دست یابند. طرفداران ماکرون در حزب «جمهوری به پیش» در نتیجه برگزاری دو دور انتخابات بیش از 308 کرسی پارلمانی (از مجموع 577 کرسی)، یعنی اکثریت مجلس ملی فرانسه را بدست آوردند.
بدین ترتیب ماکرون، از یک سو، حداکثر حمایت مردمی زیادی را بدست آورده و کاملا می تواند در صورت نیاز، قانون اساسی فرانسه را هم تغییر دهد. از طرف دیگر، همانطور که رهبر فراکسیون مخالفان در پارلمان اعلام کرد، این خبر چندان خوبی برای اکثریت طرفدار رئیس جمهوری نیست، چرا که انتظارات بسیار زیادی از سوی رای دهندگان فرانسوی از ماکرون وجود دارد. مردم از رئیس جمهوری جدید انتظار دارند تا در سیاست داخلی و اقتصادی کشور تغییرات جدی بدهد که از جمله آنها، همه پرسی محبوب فرانسویهاست که با توجه به وضعیت اقتصادی فرانسه احتمال برگزاری آن بسیار ضعیف است، بنابر این او وظایف چندان ساده ای را در پیش روی ندارد.
امکان موفقیت بیشتر ماکرون در سطح اتحادیه اروپا
در رابطه با سیاست خارجی باید یادآور شد که ماکرون در این عرصه شانس بیشتری برای نشان دادن قابلیتهای خود دارد. از یک سو صحبت بر سر تقویت اتحادیه اروپا و بویژه مواضع پاریس در آن است. وجود یک فرانسه قدرتمند به نفع آلمان نیز خواهد بود. “آنگلا مرکل” صدراعظم آلمان ازهم اکنون از علاقه مندی برلین به سیاست خارجی قوی و بلندپروازانه ماکرون صحبت می کند و مردم آلمان را فرانسه را متحد کلیدی کشورشان می دانند.
جایگاه نخست فرانسه در اتحادیه اروپا
با توجه به اینکه در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات اتحادیه اروپا، نه مسائل اقتصادی که فرانسه در آن ضعف دارد، بلکه مسائل امنیتی است، ماکرون کاملا می تواند خود را نه در جایگاه دوم ، بلکه در مقام نخست هدایت اتحادیه اروپا ببیند. بعد از خروج انگلیس از ترکیب اتحادیه اروپا، فرانسه اکنون تنها قدرت هسته ای در اتحادیه اروپا محسوب می شود و دقیقا به همین دلیل هم اطرافیان ماکرون در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری یادآور شده بودند که سایر کشورهای اروپایی باید در سایه برنامه هسته ای فرانسه قرار بگیرند. این مسئله در مورد ارتش فرانسه نیز صادق است که برخلاف آلمان از بیشترین تسلیحات نظامی برخوردار است و دائما در علمیات نظامی بین المللی، ازجمله در سوریه، در مالی و دیگر کشورها مشارکت دارد. بدین ترتیب فرانسه مدعی نقش ژاندارمی در اروپا را داشته و کاملا هم ممکن است آن را بدست آورد و آن نقش کشور نخست در سطح اتحادیه اروپاست و در این صورت آلمان تنها «موتور محرک» قاره اروپا خواهد بود.
امکانات ماکرون در برخورد با جهان خارج از اروپا
در رابطه با جهان خارج از قاره اروپا هم باید گفت که ماکرون در این عرصه نیز بلندپروازی زیادی دارد. وی در نخستین دیدار خود با “دونالد ترامپ” همتای آمریکایی خود اصلا بعنوان «برادر کوچکتر» برخورد نکرد و کاملا قاطع و با اراده جلوه نمود. البته فرانسه تنها به همراه آلمان می تواند با آمریکا از لحاظ اقتصادی قدرت رویارویی داشته باشد. ولی در عوض در عرصه سیاست خارجی فرانسه کاملا قادر است سیاست مستقلی را در مقابل واشنگتن در پیش بگیرد.
دونالد ترامپ نشان داده که آمریکا دیگر قصد ندارد نقش «ژاندارم دموکراسی جهانی» را بازی کند. البته مسئله اینجاست که در جهان سیاست هیچ خلائی باقی نمی ماند و بالاخره کسی آن را پر خواهد کرد. بسیار احتمال دارد که فرانسه در دوران امانوئل ماکرون چنین نقشی را بازی کند، این مسئله در داخل ناتو نیز صادق است. در عین حال نباید فراموش کرد که سیاست فرانسه در عرصه بین المللی هم طی ده سال گذشته چندان بد نبوده و این کشور روابط واقع بینانه ای با چین برقرار کرده بود که اصلی ترین رقیب اقتصادی آمریکا بشمار می رود. پاریس به پکن تسلیحات نظامی فروخته است و تجربه همکاری با این کشور در آفریقا را هم دارد. چنین همکاری می تواند در دوران ماکرون گسترش بیشتری هم پیدا کند.
پاریس همچنین مدعی است که تعیین کننده سیاست اتحادیه اروپا در جمهوریهای شوروی سابق است. آلمانها دیگر از حل و فصل بدون نتیجه بحران در روابط روسیه و اوکراین خسته شده‌اند و فرانسه نقش فعالتری در این جهت گیری پیدا کرده است. ضمن اینکه فرانسویها بطور کلی خود را مذاکره کنندگانی واقع بینانه تر و سازش پذیرتر نشان داده اند. در این بین نباید فراموش کرد که ماکرون در مبارزات انتخاباتی سخنان تندی در مورد حل و فصل مناقشه بین اوکراین و روسیه به زبان آورده و بشدت مخالف پیوستن منطقه کریمه به روسیه است، بنابراین برای دولت روسیه ازسرگیری گفتگوها با دولت ماکرون چندان ساده هم نخواهد بود.
