دسامبر نماد جاودانگی تاریخ ـ محترم عبدالو کیل کوچی

عمومی

                            

ماه دسامبردرتاریخ معاصرافغانستان جایگاه خاصی دارد . نیمه روز آخر دسامبر آغاز یک طلوع روشن وتابش خورشید آزادی در فضای سیاسی افغانستان بود

به استناد منابع دست اول موسسین جریان دموکراتیک خلق افغانستان

ساعات پایانی آخرین روز ماه دسامبر ۱۹۶۴ کار تدارک کنگره موسس حزب دموکراتیک خلق افغانستان در سپیده دم آرزو ها و آرمانهای والای خلق ستمدیده افغانستان شکل گرفت.طی چهارده سال جریان مبارزات ترقی خواهانه آوضاع عمومی کشور آبستن یک تغیرسیاسی بود . تاریخ در آن زمان «اتفاقات تغیر سیاسی وترقی» در کشور را بنام حزب دموکراتیک خلق افغانستان رقم زد.  

که بربنیاد آن حزب جوان چهارده ساله با یک خیزش نظامی ۷ ثور ۱۳۵۷ در میدان مبارزه با ارتجاع واستبداد پیروز ی را از آن خود ساخت و بر اساس آن پرو گرامهای ترقی خواهانه وبنیادی  در عرصه های سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی وفرهنگی در جهت رفاه وسعادت مردم رویدست گرفته شد و باپیروزی قیام ثور مردم افغانستان برای نخستین بار در تاریخ کشور صاحب سرنوشت خویش گردیدند با این حال دولت جوان دموکراتیک طرف استقبال وپشتیبانی بینظیر مردم قرار گرفت .

ولی دیری نگذشت که تحولات بنیادی وترقی خواهانه برای ارتجاع منطقه ورژیم خونتای پاکستان و حامیان بین المللی شان غیر قابل تحمل گردید و بر علیه دولت قانونی ودموکراتیک افغانستان به دسایس ومداخلات تجاوز کارانه دست زدند . همزمان با مداخلات خارجی ها در داخل کشور  حفیظ الله امین همچون مار خطر ناکی  از آستین حزب سر برون کرد  وبمنظور بدنام ساختن حزب و به چالش کشیدن جنبش در یک کشور عقب نگهداشته سنتی شعار های انقلاب کبیر ثور ، سوسیالیزم ، دیکتا توری طبقه کارگر ،دولت پرولتری وغیره  بشکل عوام فریبانه و کاذب ریا کارانه توام با تهدید و شانتاژ ، وحشت و کشتار، نظام دمو کراتیک را به چالشها و پرتگاه  سقوط  نزدیک ساخت  .

حزب دموکراتیک خلق افغانستان بمنظور دفاع از دستاورد های جنبش دموکراتیک ودفاع از استقلال ، تمامیت ارضی وحاکمیت ملی ودفع تجاوز ودسایس دشمنان با اتخاذ تدابیر وتصامیم جمعی ، شامگاهان

ششم جدی ۱۳۵۸ مطابق به ۲۷ د سامبر ۱۹۷۹ ترسایی به نظام فاشیستی صد روزه  حفیظ الله امین پایان داد  وجنبش را در مسیر اصولی و موازین مترقی سمت و سو بخشید که بنام تحول ششم جدی ثبت تاریخ گردید. بارویکار شدن نظام دموکراتیک ومردمی برهبری زنده یاد ببرک کارمل منشی عمومی کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان ،ریس شورای انقلابی وصدر اعظم جمهوری دموکراتیک افغانستان اولین کاردولت اعلام عفو عمومی تمام زندانیان وآزادی کسانی که از دم ساطور حفیظ اله امین جان بسلامت بودند بدون تبعیض وتفاوتهای عقیده تی ، سیاسی ،سمتی ، زبانی ، قومی وجنسیتی در سر تا سر کشور اعلان واجرا گردید .

همزمان دولت دموکراتیک پروگرام ها وبرنامه های ترقی خواهانه سیاسی ،اقتصادی ،اجتماعی وفرهنگی را بخاطر رشد وترقی جامعه وبمنظور رفاه وسعادت مردم مطابق به خطوط اساسی کار وفعالیت حزب ودولت دموکراتیک بر مبنای آزادی های فردی واجتماعی، احترام به اصول ومقدسات دینی، تامین وحدت اقوام وملیت های باهم برادر وبرابر ، ایجاد شورا های مردمی اقوام وقبایل ،آزادی احزاب سیاسی ، اتحادیه های صنفی وسازمانهای اجتماعی زنان وجوانان ، توجه به نسل جوان کشورورشد معارف وزمینه های تحصیل واشتغال با برنامه های رشد متوازن اجتماعی ومشارکت مردم از تمام طبقات اقشار ولایه های اجتماعی درتمام سطوح دولت وکار برای صلح دموکراسی وتامین امنیت در صدر وظایف دولت قرارداشت و در عرصه بین المللی، با موضعگیری اصولی ، بیطرفی مثبت و فعال ، همزیستی مسالمت آمیز ، طرفداری از صلح جهانی ،پشتیبانی ازدموکراسی و حقوق بشر دفاع از جنبش های آزادی بخش ملی کشورها ، دفاع از حقوق و آزادی های ملل تحت ستم، دوستی با خلقهای جهان فعالیتهای برونمرزی دولت را تشکیل میداد که همه وهمه حکایت از رشد وترقی افغانستان داشت .

روند روبرشد جامعه که برای دشمنان افغانستان غیر قابل تحمل بود پای تجاوز گرانه ومداخله جویانه ارتجاع و استکبار را از طریق پاکستان به کشور ما پیش کشید و در نتیجه انحراف قدرتهای بزرگ وهمسایه از اصول ومعیار های قبول شده جهانی در یک سازش کلان با قدرتهای غربی وعربی پس از یک دوره مقاومت سرسخت وقهرمانانه ح د خ ا ودولت ج د ا در یک جنگ نا برابر وغیر عادلانه بسقوط مواجه گردید .

جریان شکلگیری دسایس منطقوی ومتحدان بین المللی آن بتاریخ ۲۷ اپریل ۱۹۹۲منجر به تحولات نا گوار سیاسی گردید که بموجب آن شهر کابل پایتخت کشور وسراسر افغانستان در گرداب خون و آتش جنگ های تنظیمی فرورفت و در اثرآن هزاران هزار نفر جان های خود را از دست دادند . صدها هزار نفر زخمی وصدها هزار نفر دیگر اعم از علما ، دانشمندان ،بسیاری از اعضای رهبری وکادر های حزبی و جنبش دادخواهانه مردم افغانستان ، اشخاص تحصیلکرده و مسلکی مجرب و آگاه جامعه وگروه های مردم بنا چاری خاک شیرین وطن را ترک نمودند. درین راستا یکی از وقایع مهم وجانکاه برای ح د خ ا ومردم افغانستان از دست دادن رهبر واقعی زحمتگشان افغانستان بود که بتاریخ .

اول دسامبر ۱۹۹۶ رهبر فرزانه خود را از دست داد ند . زنده یاد ببرک کارمل فقید بنیانگذار حزب دموکراتیک خلق افغانستان ، فرزند کبیر خلق و پرچمدار پرشور ، مبارز وعدالتخواه در سطح منطقه وجهان بیش از نیم قرن عمر شریفانه خود را در مبارزه بخاطر آزادی عدالت، صلح ودموکراسی وقف نمود .

ببرک کارمل پیشوای بزرگ زحمتکشان کشور ، بمثابه رهبر خردمند شخصیت ملی وبین المللی دوست صدیق کارگران ،دهقانان ومردم مستضعف افغانستان بود . ببرک کارمل اساسگذارراه نوین مبارزه بخاطر نجات مردم از عقب مانی های قرون وناجی مردم از رنجهای بیکران شان بود .زنده یاد ببرک کارمل به مثابه رهگشای اصلی راه مبارزه ترقی خواهی با ژرفترین درک از اندیشه های ترقی خواهانه عصر خویش توانست در صدر رهبری حزب ، مردم را از دشواری های گوناگون وکوره راه های صعب العبور وپیچیده تاریخ بسوی پیروزی های چشمگیر رهبری کند .

با سربلندی تمام گفته میتوان که ببرک کارمل با مطالعه دقیق شرایط عملی وشیوه ها ی مبارزاتی جنبش چپ افغانستان قاطع ترین نقش را ایفا کرد . ببرک کارمل استراتیژست بزرگ سیاسی واقتصادی کشور بخاطر نجات مردم از فقر ،جهل ،مرض وعقب مانی قرون پروگرامهای علماً تنظیم شده را رویدست گرفت . آفرینشها و آموزه های پربار ببرک کارمل چون میراث کبیر وطنپرستی برای نسلهای آینده کشور ما رهگشای راه مبارزه عادلانه خواهد بود . شوربختانه که تاریخ به گرفتن این قربانی بزرگ بسنده نکرد و در مسیرپر پیچ و خم مبارزه بخاطر نجات وطن،ده ها وصدها کادر نستوه وفرهیخته حزب از رهبری گرفته تا صفوف حیات خود را وقف مبارزه نموده اند چنانچه جنبش ترقیخواهی افغانستان بتاریخ

 پنجم ماه دسامبر ۲۰۰۲ ترسایی یکی دیگر از پیشکسوتان جنبش چپ ودموکراتیک ویکی از فعالین کنگره موسس حزب دموکراتیک خلق افغانستان زنده یاد محمود بریالی را از دست داد .درست ده سال قبل فرزند برومند مردم ،انسان نستوه و فرهیخته دیده از جهان فرو بست . وجنبش چپ ودموکراتیک افغانستان با مرگ رفیق بریالی ضایعه بزرگی را متحمل گردید. زنده نام محمود بریالی یکی از بنیانگذاران حزب دموکراتیک خلق افغانستان واساسگذار نهضت فراگیرمیهنی وحزب مردم افغانستان نقش فعال خود را در ایجاد دوباره سازمان ترقیخواه مردمی ایفا نمود .

 محمود بریالی یکی از وارسته مردان بزرگ تاریخ کشور ما تمام عمر پربارش را بخاطر نجات مردمش وقف نمود محمود بریالی در شرایط دشوار سیاسی توانست مشعل مبارزه را از گزند توفانهای مهیب وهولناک تاریخ روشن نگهدارد .زنده یاد محمود بریالی دانشمند توانا ،مدبر ،همسنگر روز های دشوار مبارزه پیگیر ویکی از سر سپرده ترین انقلابی پر شور و آتشین بود او یکی از رهبران شناخته شده علم ودانش وسیاست کشور بود . زنده یاد محمود بریالی انسان شجاع دلسوز ،مهربان ونماد تفکرعظیم تیوری واندیشه پربار ترقی خواهی بود زنده یاد محمود بریالی تمام دانش واندیشه گهربار خود را با رفقا در میان میگذاشت.  رفیق بریالی بمثابه شخص شجاع ،دلیر وجسور در موضعگیری های سیاسی اش دارای استعداد شگرف جدیت وپیگری در اصول ابتکار وخلاقیت وهمرزم صادق رهبر فرزانه حزب زنده یاد ببرک کارمل فقید بود .تاریخ همیشه یاد وخاطرات رهبران فرزانه وطن را گرامی داشته ودر دل خلقها زنده وماندگار خواهند ماند . یاد وخاطرات شان گرامی ونام شان جاودان .

 اما در حال حاضر ما در شرایطی قرار داریم که در اثر دوام مداخلات خارجی وتجاوزات دشمنان افغانستان بخصوص نظامیگران پاکستانی وارتجاع منطقه با راه اندازی جنگ وفرستان تروریستان از خارج ، کشورما را بخون  و آتش کشیده ومردم بیگناه را بقتل میرسانند آنها فطرتاً بنام دین وبهانه اسلام با حملات خرابکارانه خود مسلمانان را به قتل میرسانند وتمام زیر ساختار های اقتصادی را ویران ومملکت را به مخروبه ی مبدل میسازند که در نتیجه آن مردم در شرایط فقر ،جهل ،مرض ونا امنی دست وپا میزنند .در اثردوام جنگ ونا امنی در کشور اخیراً صدها هزار نفر بی خانومان شده به مناطق با امن مهاجرت میکنند .

در حال حاضر در افغانستان برغم موجودیت نیروهای بزرگ نظامی ناتو وامریکایی ، مردم از دوام جنگ وخون ریزی ونا امنی فقر ،قتل و غارت تجاوزگری ووحشت ونا کارآمدی دولت ضعیف رشوه خوار وتحت الحمایه خارجی که مردم را بگروگان گرفته بستوه آمده اند. بآنکه قوتهای عسکری وامنیتی کشور در راه دفاع از خاک ونوامیس کشور تا سرحد قربانی جان های شیرین خود استاده گی میکنند ولی عدم تو جه لازم دولت وضعف مقامات رشوتخوار وزراندوز، برغم کمکهای جامعه جهانی تا هنوز  سیستم دفاعی وامنیتی کشور را ضعیف نگهداشته اند که روی اینگونه شرایط واوضاع جنگ وبد امنی وحملات انتحاری روز بروز گروه های مردم خاک کشور را ترک کرده وبه خارج پناهنده میشوند .یگانه راهی که برای مردم مظلوم افغانستان باقی مانده است همانا بیداری لازم سیاسی ، ایستاده گی ، همبستگی وحدت واتحاد سراسری ملی در یک خط مقدس ویک جبهه بزرگ ملی ومیهنی بخاطر ختم جنگ و احیای روند صلح امنیت ، آزادی  ودموکراسی در کشور مستلزم آمادگی عمومی مرم ما میباشد که تاریخ در قدم نخست این رسالت بزرگ را بدوش گروهای سیاسی مبارز عدالتخواه ، احزاب ترقی خواه وشخصیتهای مستقل ملی ومردمی میسپارد که بیش از همه تعهد ومسولیت دارند .

 عبدالو کیل کوچی .