درهر اجتماعی که بیشتر قسم خورده شود….آن اجتماع خرابتر و مردمش دروغگوترند
…
افسوس روزی خواهد آمد بی دینی نمادی از روشن فکری شود …
شاید چشم های ما نیاز داشته باشند که گاهی با اشک های مان شسته شوند تا بار دیگر زندگی را با نگاه شفاف تری ببینیم . . .
اگرجنگ نباشد
خوش جهانی كه در آن جنگ نباشد مشت و لگد و سيلی وتفنگ نباشد از وحشت بمب اتم و توپ وطياره پيوسته به پا خارو به سر سنگ نباشد باهم نستيزند سپيدان و سياهان دعوا سر نام و نسب و رنگ نباشد در باغ وفا مرغ بد آواز نيابيم در بزم صفا ساز بد آهنگ نباشد افسار به دست دو سه گمراه نیفتد ايام به كام دو سه الدنگ نباشد مادون ز ستمكاری مافوق ننالد از دست دلی سنگ دلی تنگ نباشد هر مملكتی تا طلبد حق خودش را محتاج به هزاران لشكر وجنگ نباشد.
قیمت مواد غذایی در چند سال اخیر بشدت افزایش یافته است، همزمان با این سیر صعودی گرانی و کمیابی مواد غذایی،امکان دسترسی بخش عظیمی از ساکنان کره خاکی ما را به غذای کافی با مشکلاتی دو چندان روبرو نموده است.بدون تردید کمبود غذا مشکل اساسی زندگی آینده نسل بشر خواهد بود.بحران گرسنگی رو به افزایش است؛تلاش های جهانی برای مقابله با این پدیده شوم و نکبت بار با این روند راه به جایی نخواهد برد.اگر مواد غذایی موجود در جهان بطور عادلانه تقسیم شود به هریک از ساکنان زمین به اندازه کافی مواد غذایی می رسد،این در حالی است که بخش قابل توجهی از ساکنان کشورهای صنعتی بیش از آن چه که سهم واقعی شان از مصرف مواد غذایی باشد از آن بهره می برند.با کما ل تأسف باید اعلام کرد با وجود همه تلاش های انجام شده هنوز بیش از یک میلیارد نفر از مردم جهان در شرایط سخت فقر و تنگدستی به سر می برند ،هرروز بر تعداد این درماندگان افزوده می شود؛ با این وجود اغلب گرسنگان ساکنان مناطق روستایی کشورهای جهان سوم می باشند.
کمبود آب،نابودی جنگل ها،کشت های سنتی ،دهقانان تنگدست و بی توجهی مسئولان در قبال ملت های گرسنه خود از عوامل مهم کمبود مواد غذایی به حساب می آید .آمار واقعی گرسنگان هنوز به طور مشخص گردآوری نشده، شاید بیش از آمارهای منتشره سازمان های بشردوستانه وخیر انسان گرسنه وجود داشته باشد.دولت ها مطابق تعهدات بین المللی باید سیاست های کشاورزی پایدار وسالم را توسعه دهند،ضمن نظارت بر قیمت غذا وتقویت بنیاد کشاورزی ودامپروری جلوی رشد روز افزون فقر و نداری را بگیرند. میلیون ها انسان سرگشته و گرسنه دردنیای پیرامون ما وجود دارند؛اگرازخدمات حمایتی دولت ها از جمله برنامه کالا برگ مواد غذایی،خیریه های غذایی،کمک و لطف سازمان های مذهبی برخوردار نبودند چه سرنوشت شومی گریبانگیر آنها شده بود.
اگرگرسنگی بر زندگی ما انسانها حاکم شود میزان ناامیدی،درماندگی وخشم افزایش می یابد وبه تبع آن زندگی اجتماعی بشر رو به وخامت و ناامنی سوق داده خواهد شد.
هر سال به مناسبت فرا رسیدن شانزده اکتبر روز جهانی غذا با توجه به شرایط موجود، سازمان مواد غذايي شعاری را به منظور حمایت از بیچارگان ودرماندگان گرسنه مطرح می کند. شعار غذای سالم برای همه بشریت سالهاست به عنوان طرح یا لایحه به تصویب سران مسئول سیری شکم گرسنگان می رسد.درکنفرانس های مختلف دولت ها را مطابق قوانین بین الملل و دستورالعمل های سازمان های مدافع گرسنگان،متعهد می کنند ضمن رعایت حقوق ا نسان ها شرایط زندگی برابررا جهت تامین غذای سالم آنان فراهم نمایند.اما سالهاست آرزوی دیرینه دلسوزان پابرهنگان ومصلحان جهان رنگ عمل به خود نگرفته تا همه انسان ها بی دغدغه نان در دنیایی سالم کنار هم زندگی کنند.دراین روز زنگ خطر بحران غذا به صدا در می آید. برای تأمین تغذیه وسلامت بشر به عنوان حق طبیعی و اولیه آنان ،پیامی به دنیای سیر شدگان بی درد ویادآوری همه رنج های بشریت است.
در این روز صدای انقلاب گرسنگان به گوش می رسد، بحران غذا دیگر خاموش نیست،صدای ضجه انسان گرسنه قرن بيست يک به گوش همه مردم جهان رسیده است،کتمان این چالش بزرگ ندیدن حقیقت گرسنگی بیش از یک میلیارد انسان گرسنه دیگرکارایی خود را از دست داده است.گرسنگان مثل ما حق حیات دارند می خواهند زنده بمانند پس باید تا دیر نشده جلوی این فاجعه انسانی را بگیریم وبا تقویت کمک های بشردوستانه آنان را از چنگال شوم فقر و نداری نجات دهیم. منبع مورد استفاده: باشگاه انديشه ، ازانسان تا انسانيت وراه توده .
