باز آمدم تا گرد راه محمل یاران شوم
بر سرزمین سوخته ، یک قطرهُ باران شوم
از خاک سازم کیمیا وز سنگ سازم تو تیا
باشدکه برزخم وطن ،دارو شوم درمان شوم
عشق وطن دین من است ،آزاده گی آیین من
با خاک کویش فارغ ازکفرهم از ایمان شوم
بگذشتن از بنبستها ، رستن ز عمق کوره ها
سربازی میخواهدزمن،تادررهش قربان شوم
گر این بلا ها خارجیست یا ارتجاع داخلیست
برخاک یکسانش کنم ،همرزم همرزمان شوم
صد بار اگر میرم زغم ، اما دوصد بار دگر
بهرنجات این وطن،هم تن شوم هم جان شوم
بزرگرشوم،اخگرشوم،چون کاوه آهنگرشوم
با اتحاد کار گر ، همسنگر دهقان شوم
دشت ودمن را پاک سازم از وجود کرگسان
همبازوی چوپان شوم،تارسته ازگرگان شوم
آتش زنم بر جان جباران واهریمان قرن
کاخ ستم ویران کنم ،هم موج هم توفان شوم
تحریک قومی وزبان ، کارشیاطین دد است
پس زنده باد انسانیت ، با انس جاویدان شوم
هرچنددل پرخون شوم،عاشقترازمجنون شوم
زین جا بخاک کوی او ، بار دگر پران شوم
با اتحاد و همدلی ، با نیروی نسل جوان
بر قله های آرزو ، همچون افق تا بان شوم
در پر تو آموزه های ناب و میراث کبیر
سربازپرچمدار و پیشآهنگ این دوران شوم
عبدالو کیل کوچی