قاچاقچيان دولتي مواد مخدرکيهاهستند؟؟؟

” پژوهش مستند درمورد زرع ، توليد وقاچاق موادمخدر”

قسمت چهارم (استاد صباح) 

تطبيق قانون ، حاکميت ملي ، تحقق دموکراسي ، آزادي وعدالت اجتماعي ،قاچاق ،توليد وعرضه مواد مخدر، اداره مرد م سالاري ، جلوگيري ا زجرم وجنايت ازقبيل ( رشوت ، دزدي ، مردم آزاري ، زورگوي ، فشاراجتماعي ، تصرف داراي عامه ، خريد وفروش املاک دولتي ، خود سري …) خلع سلاح عمومي ، معرفي مجرمين وخيانت کاران ، عاملين اصلي قتل هاي مقامات دولتي باگذشت سالها عموميت نيا فته وسهل انگاري هاي فراوان بچشم ميخورد که اين نيزمصلحت اند يشي وناگذيري دولت را به نمايش مي گذارد . طي اين مد ت فقط وفقط فشار، زورگوي ، حق تلفي ، تحقيروتوهين به مرد م بي دفاع وروشنفکران ستم ديده چه درداخل وچه درخارج روا داشته شده است وبه شکل ازاشکال دسيسه ها ونيرنگ هاي گوناگون بکارگرفته شد تا جلوحقايق گويي وحقيقت نويسي روشنفکران وسيله تفنگدارا ن د ردا خل ونمايند گان رسمي وغيررسمي آنان دربيرون گرفته شود .

فساد اداری و درآمدهای بالای مواد مخدر باعث می شود که اراده ای در نزد دولتمداران افغانستان نباشد . اگر اراده ای برای مبارزه وجود داشته باشد مطمئنا ثمر بخش خواهد بود .این باور وجود دارد که بنا به دلایلی و بیشتر از همه مفاد اقتصادی بالا،هم بخشی از مقامات دولت افغانستان در گذشته و حال و هم عده ای از افراد واشخاصی که منتسب به جامعه جهانی هستند اینها دست اندکار قاچاق مواد مخدر هستند و منافع این زهر را به جیب می زنند و در نتیجه ما شاهد این هستیم که روند مواد مخدر درافغانستان رو به رشد باشد و یک مافیای بین المللی در افغانستان دست اندرکار هست . بخشهایی ازسرزمین افغانستان بیشترین مواد مخدر را تولید می کند که به نحوی اینها به لحاظ قومی و به لحاظ سمتی با دولتمداران افغانستان هم جهت هستند که ازجمله ولایت های فراه، هلمند، ارزگان و قندهار در راس  تولید کنندگان مواد مخدر هستند متاسفانه مسائل قومی هم به نحوی در تولید مواد مخدر نقش دارد و دقیقا سیاست دولت یا یک عده ازمقامات دولت این بوده است که ازاین پدیده در برخی از ولایات چشم بسته بگذرند. کشورهای خارجی برای حضور درافغانستان از این بهانه استفاده کردند وهمچنان بحث تروریسم که برای حضور خودشان در افغانستان مطرح می کردند اما در طول این چهارده سال هیچ اقدامی دراین زمینه انجام ندادند و حتی افغانستان را به عنوان یک حیات خلوت خودشان مدنظر گرفتند و ازجغرافیای افغانستان برای رفع  نیازهای کشورهای اروپایی و کشورهای عضو ناتو استفاده کردند تا تولید این مواد به صورت مستقیم بدون کوچکترین ممانعتی توسط همین کشورهای عضو ناتو از افغانستان انجام شود و همچنین برای تامین نیازهای دارویی کشورهای اروپایی و آمریکا به بسیاری از کشورها انتقال داده می شود و آنها نیازهایشان را از این طریق رفع می سازند در حالی که در کشورها ی خودشان از آفات جانبی این موضوع مصون خواهند ماند . این آفات جانبی باعث شده است که در افغانستان ما معتادان زیادی در افغانستان داشته باشیم و از سویی افغانستان به عنوان تامین کننده نود درصد از مواد مخدر جهان مطرح باشد.

احمد رشید درکتاب سقوط در هرج و مرج اشاره می کند که ادارهء استخبارات مرکزی امریکا می خواست که هر برنامهء امدادی ایالات متحده در راستای کمک به دستگیری اسامه بن لادن استفاده شود و بیش ازاین که در بازسازی افغانستان هزینه شود، جنگ سالاران را تقویت کند.

شیث جونز درکتابش تحت عنوان درگورستان امپراتوری ها، جنگ امریکا درافغانستان، می نویسد که درابتدای حضور ایتلاف بین المللی به رهبری امریکا درافغانستان، جنجال برسراین که آیا حضورنیروهای بین المللی فراتر از دروازه های کابل گسترش یابد یا نه، سبب شد تا قوماندانان محلی یا جنگ سالاران خلاء به میان آمده را پُر کنند وشماری از آنان نیزازسوی اردوی ایالات متحده کمک شوند.

در پیوند به جایگاه اقتصادی نیرومندان پُر نفوذ، احمد رشید ژورنالیست سرشناس پاکستانی در کتاب سقوط در هرج و مرج اشاره می کند که پالیسی واشنگتن در حمایت از جنگ سالاران مانع از هر گونه نهاد سازی درحکومت افغانستان می شد. او می نویسد که عاید سالانهء گمرکات افغانستان به ۵۰۰ میلیون دالرامریکایی تخمین زده می شد که بیشتراز کل بودیجهء این کشور بود، اما در سال ۲۰۰۲ میلادی تنها ۸۰ میلیون دالرجمع آوری شده بود.

رشید در ادامه می نویسد که اشرف غنی که درآن هنگام وزیرمالیهء کابینهء رییس جمهور کرزی بود، تخمین زده بود که اسماعیل خان درآن هنگام روزانه ۱۶۰ هزاردالر ازبابت وسایط که ازایران و ترکمنستان وارد می شدند، به دست می آورد. گل آغا شیرزی، والی وقت کندهاربرعواید بزرگ رفت و آمد وسایط ازکویته و همچنان از تردد لاری ها از هرات به کابل کنترول داشت. در بندرحیرتان، جنبش ۳۷ درصد وجنرال عطا محمد نور ۵۰ درصد عواید را به دست می آوردند. نیرومندان هزاره دوازده درصد بهره می بردند و به اساس همین معلومات تنها یک درصد برای پوشش مصارف و معاشات استفاده می شد. جنگ سالاران همچنان بر منابع طبیعی افغانستان از جمله معادن ذغال سنگ و نمک در بغلان و تخار، کار خانه های سمنت و پنبه ، لعل ولاجورد بدخشان ، زمرد پنجشير، معادن طلايي قره ذغن ولسوالي دوشي و همچنین منابع نفت در شبرغان کنترول دارند.

وزارت مبارزه با مواد مخدر اخیرا اعلام کرد که ارزش تجارت مواد مخدر کشور سالانه به هفتاد میلیارد دالر رسیده است که بخش اصلی این پول، به جیب مافیای بین‌المللی مواد مخدر وقاچاقچیان می‌ریزد. اما به یقین گفته می‌توانیم که ارقام واقعی به مراتب بالاتراز چیزیست که اعلام شده و تعدادی از مقامات مهم دولت کرزی خود ریاست مافیای مواد مخدر کشور را در دست دارند. دهقانان نادار و درمانده افغانستان که باراصلی تولید این مواد را به دوش دارند،‌ فقط بخش ناچیز این درآمد هنگفت را بدست می‌آورند. قاچاق مواد مخدر بخش مهمی از ماموریت امریکا و بریتانیا در افغانستان است. سنلس نهاد بریتانیایی بارها تلاش کرده تا کشت مواد مخدر در افغانستان را قانونمند سازد. این نهاد با مصارف میلیارد دالری درمیان دهاقین و زارعین آنها را به کشت و زرع خشخاش تشویق کرد. اینان درحالی تحت نام قانونمند ساختن تولید آنرادرکشور رشد می‌دهند که قبلا کشورهای هند، ترکیه، تایلند وغیره تحت نظارت ملل متحد نیازهای دوایی جهان را با کشت قانونی خشخاش مرفوع می‌سازند. تولید یکساله تریاک افغانستان، برای همه نیازهای دوایی سه ساله جهان کفایت می‌کند، درین حال روشن است که اینان می‌کوشند کشتزارهای خشخاش افغانستان را به خاطر ساخت مواد مخدرقانونی سازند. مافیای مواد مخدر همه شریان های دولت را دردست دارند. پولیس، اردو وامنیت دردست آنهاست و مقام های امنیتی ٣٤ ولایت افغانستان نیزبه دستورهمین مافیا نصب و عزل می‌شوند.

مافیای درون دولت برای خرید و فروش، ترافیک و قاچاق مواد مخدر راه ها و شیوه های مختلفی را دراختیار دارند. بانکها، شرکت های امنیتی، شرکت های ساختمانی، شرکت های ترانزیتی و تجارتی، شرکت های هوایی، پولیس، اردو و امنیت همه در دست همین افراد قراردارند. به فرض محال اگرجایی مشکلی پیش آمد، با پرداخت دالر به ادارات فاسد و گندیده دولت، هیچ مانعی‌ای برایشان وجود نخواهد داشت.

عطا محمد نور، قسیم فهیم، ظاهرقدیر، گل آغا شیرزی، زاهد الماس، دین محمد جرئت، بصیرسالنگی، امان الله گذر، پیرم قل، ایوب سالنگی، عبدالروف ابراهیمی، خانواده کرزی به شمول برادران و برادر زاده هایش و جنایت کاران جنگی و قاچاقبران بیشمارِدرصدرفهرست مافیای مواد مخدرهستند. خانواده قسیم فهیم به منظورکاروبارامن و بدون پرس و پال قاچاق مواد مخدر شاهراه کابل ـ قندهار، کابل ـ غزنی، زابل ـ قندهار و قندهار ـ سپین بولدک درمرز میان افغانستان و پاکستان را در کنترول واختیار خود قرار داده است. والی ها و قوماندان های امنیه ولایت های غزنی و زابل به دستور و خواست فهیم تعیین می‌شدند. 

عبدالرزاق قوماندان امنیه قندهارمانند اسدالله خالد فرد خونخواروجنایت پیشه ازدیگر سربازان گوش به فرمان سیاف است که مسئولیت انتقال مواد مخدرازسپین بولدک به شهرهای کویته و کراچی پاکستان را برعهده دارد. در باره قاچاقبری و جنایات عبدالرزاق بارها درمطبوعات غربی و بخصوص استرالیا گزارش هایی به نشر رسیده اند اما او هنوزهم فرد قدرتمند درقندهار به شمار می‌رود. گفته می‌شود سیاف مالک هشت کشتی انتقالاتی دربندر کراچی و برخی کشورهای عربی است که بیشتربه منظورکاروبارقاچاق مواد مخدرخریداری شده اند. قیمت هرکشتی ١٢ میلیون دالرگفته شده که درمسیرآبهای آسیا ـ اروپا به کارانداخته شده اند. به همین گونه مرز های شمال افغانستان از جمله بندر حیرتان، شیرخان بندرو بندر آقینه دراختیارو خدمت جنگ سالاران و بخصوص عطا محمد نورامپراطور ولایات شمال قرار دارند.

شبکه مافیای مواد مخدردرتخاروبدخشان بدست قسیم فهیم وافرادش قراردارد که دراین تجارت خانواده فوزیه کوفی و بخصوص برادرانش درآن سهیم اند. ضابط نذیر شاروال بدخشان ازدیگر نمایندگان شبکه مواد مخدرخانواده فهیم درآن ولایت به شمار می‌رود. شیرخان بندر درکندز نیز یکی دیگرازمسیرهای عمده قاچاق مواد مخدرمحسوب می‌شود و از پلی که توسط امریکاییان با مصرف ٣٧ میلیون دالر بالای دریای آمو اعمار گردیده، جهت انتقال این مواد به آسیای میانه استفاده می‌شود، که از آنجا به بازار های عمده در روسیه و اروپا راه می‌یابند.