انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، بر پایه دو حزب سیاسی قوی دموکرات و جمهوریخواه شکل گرفته است که در واقع دارای عملکرد یکسانی هستند
در رقابت‌های درون حزبی، هر یک از چند نامزد در درون احزاب جمهوریخواه و دموکرات در ایالات آمریکا به رقابت می‌پردازند و سرانجام در هر کدام از ایالات، امتیازهای اختصاص داده شده به آن ایالت را از آن خود می‌کنند.
گرچه شهروندان آمریکا آزاد بوده و می‌توانند به عضویت این دو حزب یا دیگر احزاب سیاسی در آمریکا درآیند، اما میلیون‌ها رای‌دهنده واجد شرایط به این کار تمایل ندارند و ترجیح می‌دهند مستقل باشند. این رای‌دهندگان مستقل می‌خواهند مانند سایر شهروندان در انتخابات عمومی شرکت کنند، اما در زمان برگزاری انتخابات عمومی در نوامبر، دو حزب سیاسی نامزدهای خود را انتخاب کرده‌اند و شهروندان آمریکا برای این‌که رای‌شان نقشی در انتخاب رئیس‌جمهور آینده داشته باشد، مجبور خواهند بود به یکی از دو نامزد معرفی شده توسط دو حزب قدرتمند رای دهند. این اجبار به انتخاب یکی از دو نامزد در سطح ملی باعث تهدید و محدود شدن آزادی انتخابات و جمهوریت در آمریکا شده است.
برگزاری انتخابات مقدماتی در ایالت نیویورک به وضوح این فرآیند انحطاط آمیز را نشان می‌دهد. به عنوان مثال در انتخابات مقدماتی در این ایالت که یکی از مهم‌ترین ایالت‌های آمریکا به شمار می‌رود، همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، برنی سندرز ضربات خردکننده و در آخر شکستی سنگین را از رقیب خود خانم کلینتون دریافت کرد. پیروزی در ایالت نیویورک در مرحله مقدماتی برای کلینتون بسیار مهم بود. اکنون نیویورک تایمز آشکارا، بی‌شرمانه و در تقابل با همه هنجارهای نجابت روزنامه‌نگاری یا فعالیت حرفه‌ای به‌عنوان ارگانی رسمی در اردوگاه انتخاباتی کلینتون فعالیت می‌کند. همین باعث شده است تا خانم کلینتون اعتماد‌به نفس ویژه‌ای پیداکند.
پیروزی در نیویورک با ایالت‌های دیگر تفاوت عمیقی دارد. نیویورک پایتخت مالی، تجاری، فرهنگی و روشنفکری آمریکاست. حدود 20 میلیون نفر در ایالت نیویورک زندگی می‌کنند و حدود 4/8 میلیون نفر ساکن خود شهر نیویورک هستند. حالا با توجه به گزارش‌های موجود تصور کنید فقط 7/19 درصد واجدان شرایط در نیویورک پای صندوق‌ها رای حاضر شوند. این میزان مشارکت شهروندان، کمترین میزان مشارکت در میان ایالات بعد از لوئیزیانا به‌شمار می‌رود. این مساله نتیجه روند اشتباه انتخابات در آمریکاست.
واقعیت این است که کمتر از 20 درصد واجدان شرایط رای در انتخابات ایالتی، رئیس‌جمهور آینده آمریکا را انتخاب می‌کنند. این تعداد مشارکت پایین نشانه بی‌تفاوتی رای‌دهندگان نیست بلکه در واقع بیانگر سرکوب بخش اعظمی از رای‌دهندگان است؛ یک فرآیند شبه‌نژادپرستانه!
برخی از دیگران برترند
دلیل اصلی سرکوب رای‌دهندگان در آمریکا انتخابات مقدماتی بسته در این کشور است. نیویورک در میان بسیاری از ایالات در آمریکا، رسالت هدایت این انتخابات مقدماتی بسته را به عهده دارد. افرادی می‌توانند در این انتخابات مقدماتی رای دهند که دارای کارت عضویت در حزب باشند؛ اتفاقی که ناراحتی عظیمی را در میان افراد مستقل به وجود آورده است.
این یک حق ابتدایی برای هر شهروندی است که وقتی در یک نظام جمهوری زندگی می‌کند، بتواند به اشخاص دیگری که می‌پسندد با حفظ استقلال خود در شرایط و امکانات، تقریبا عادلانه و برابر رای بدهد. اما در انتخابات مقدماتی در ایالات، یک شهروند باید حامل کارت نام‌نویسی حزب باشد تا بتواند به نماینده‌اش رای بدهد، وگرنه رای دادن برایش امکان‌پذیر نیست. به عبارت دیگر افرادی که تمایل به نام‌نویسی در حزب نداشته باشند به‌طور خودکار از فرآیند رای گیری حذف می‌شوند. این مساله چه فرقی با نظام حزب کمونیست در کره شمالی دارد که اشخاص باید عضویت حزب کمونیست را بپذیرند تا بتوانند رای دهند؟
به‌طور علنی اعلام می‌کنند که افراد از حق مساوی برخوردارند، اما در روند انتخابات مقدماتی این‌گونه تبعیض قائل می‌شوند. کارکرد احزاب سیاسی در نظام‌های جمهوری برداشت بهترین ثمره از دموکراسی است، اما اگر موانع قدرتمند نامرئی در این روند ایجاد شود، یک حالت تناقض‌آمیز به وجود خواهد آمد و این روند را از وضعیت مثبت به یک حالت منحط تبدیل خواهد شد. انتخابات مقدماتی آمریکا یک فرهنگ سیاسی بسته را برای نظام‌های آزاد سیاسی و انتخابات دموکراتیک به ارمغان می‌آورد.
منبع: الجزیره
مترجم: انیسی طهرانی